Oranje 13 maart 1949

25 jul Oranje 13 maart 1949

De journalist krijgt de brief te lezen van J. Fasse, marinier III uit Soerabaja.
Zijn ouders wonen in de Veenvalckstraat.
Het krantenartikel vermeldt dat wij Hollanders met grote belangstelling en spanning de voetbalwedstrijd gevolgd hebben en dat de jongens overzee dat ook deden: ‘Deze jongen heeft het verloop van de wedstrijd zo keurig beschreven, dat wij het niet kunnen nalaten, dit gedeelte van de brief over te nemen. Nadat hij zijn innerlijke gevoelens over zijn ouderlijk huis, Holland en brieven had blootgelegd, vervolgde hij: ‘Verder heb je met zo’n stel jongens bij elkaar veel te vertellen. Zondagavond om half tien had het grote gebeuren plaats, vader: Holland- België. Bij ons half tien,
bij u 3 uur ’s middags. Wij lagen met alleen een kort broekje aan onder de maan naar de radio te luisteren. Zij hadden een versterker daarop aangebracht en het werd op de 19m band uitgezonden. Daar zaten we met zo’n 200 jongens, ineens klonk daar de stem van de verslaggever. Alles werd stil. Dat was nu Holland, waar het pas middag was en koud, terwijl wij nog lagen na te puffen van de warmte.
Toen klonk het Belgisch volkslied en daarna het Wilhelmus. Alles werd doodstil. De gedachten waren bij thuis. Hoe zouden ze het hebben, nog alles oké? Ik wou dat ik ze even kon zien. Dan opeens de stem van de omroeper. Ruw meedogenloos. De spanning was weg. Een ander soort spanning kwam. Wie zou nu winnen? Holland of België? België, dat gebrand was op een overwinning? Het zou feller strijden dan ooit. Dan begint de wedstrijd. Nauwelijks 4 minuten gespeeld en het is 0-1.
De stemming daalt. Sommigen zeggen: ‘Och ze halen het wel weer op’. Enkelen geloven steevast in een Hollandse overwinning. Dan 2-0 voor de Belgen. Nog langere gezichten. Zelfs de optimisten zwijgen. Een beroerde stilte. Dan rust. Even een hoop commentaar.
Die speler dit en die speler dat. Dan opnieuw beginnen. Spanning tekent zich weer af.
Dan scoren de Hollanders, 2-1. Het gejuich is enorm. De gezichten smeken om de gelijkmaker.
Dan wordt het 2-2. De jongens buitelen over hun kop van vreugde. Daarna zelfs 3-2. Het is alsof ze gek zijn geworden. Alles zingt, schreeuwt de longen te barsten. Dan als een donderslag: penalty.
Zet af die radio. Dan 3-3 en eindsignaal………………. Toch is alles tevreden.
Op mijn bed lig ik na te denken. Dan is alles stil.
Ik maak mijn klamboe dicht. De tokeh (gekko) maakt zijn geluid in de stille tropennacht.